تاريخ ايران در گنجينه فلك الافلاك
تاريخ ايران در گنجينه فلك الافلاك
نويسنده: آذر شهبازى
كلمه موزه، ريشه يونانى دارد و يكى از معانى آن مجلس يا محفل است. موزه ها در افسانه هاى يونانى ۹ الهه هستند كه همگى دختران زئوس يا خداى خدايان محسوب شده و منبع الهام شاعران، هنرمندان، موسيقى دان ها، فلاسفه و دانشمندان به شمار مى آمدند.
در يونان باستان معابدى به نام موزئون (Mouseion) براى پرستش اين الهه ها وجود داشته كه بعدها محلى براى نگهدارى هداياى ارزشمندى شد كه به آنها تقديم مى شده است. اما موزه ها و مجموعه ها به سبك امروزى در دوران رنسانس به وجود آمدند و مثل بسيارى از پديده هاى مدرن ديگر، موزه نيز سوغاتى از فرنگ براى ما بود. سوغاتى كه نخستين بار به دربار پادشاهان قاجار راه يافت و بعدها عمومى شد.
موزه را مى توان محل نگهدارى آثار گذشتگان و نمايش و انتقال آنها به آيندگان، شناخت و نمايش سهم اقوام و ملل در فرهنگ و تمدن جهانى، ايجاد و تقويت تفاهم ميان ملل و اقوام، جلوگيرى از انهدام فرهنگ بومى و ايجاد مانع در برابر فرهنگ هاى سرگردان و نامأنوس و نيز به نمايش گذاشتن نشانه هاى فرهنگى يا طبيعى به منظور آموزش، پژوهش و ارزش دادن به اين مجموعه ها و لذت بردن از آنها دانست.
* موقعيت و پيشينه موزه لرستان
موزه مردم شناسى لرستان به عنوان يكى از غنى ترين موزه هاى مردم شناسى كشور در صحن دوم قلعه فلك الافلاك در مركز شهر خرم آباد قرار دارد. اين موزه پس از نخستين موزه مردم شناسى لرستان كه در سال هاى ۶۳ - ۱۳۵۴ به همت مركز مردم شناسى ايران و اداره فرهنگ و هنر وقت لرستان باعنوان «موزه مردم شناسى منطقه اى لرستان» در قلعه فلك الافلاك برپا بود، دومين موزه مردم شناسى است كه در ۲۸ ارديبهشت سال ۱۳۸۱ در همين مكان گشايش و در سال هاى ۸۴ - ۸۳ نيز بخش هاى موسيقى و نان به آن اضافه شد.
طراحى و اجراى موزه از سوى مهندس بهنام سيف الهى و عليرضا فرزين انجام شده است. پيكره هاى قرار گرفته در صحن ها با ابتكار ناصر هوشمند وزيرى، استاد برجسته مجسمه سازى كشور شاخته شد و اجراى ماكت ها و گردآورى برخى از اشياى آن را استاد محمد حسين آزاد بخت و آقاى حشمت آزادبخت انجام داده اند.
ساختمان موزه بخشى از قلعه فلك الافلاك است. اين قلعه با ۵ هزار و ۳۰۰ متر مربع مساحت، ۲ صحن، ۸ برج، ۳۰۰ جان پناه و چاهى به عمق ۴۰ متر در مركز شهر خرم آباد بر بالاى تپه اى باستانى واقع شده است. ساخت نخستين اين بناى شكوهمند تاريخى را به زمان شاپور اول ساسانى نسبت مى دهند. اين بنا در سال ۱۳۴۹ به عنوان يك اثر نفيس فرهنگى، تاريخى به شماره ۸۸۳ در فهرست آثار ملى كشور به ثبت رسيد و درحال حاضر از اين مكان به عنوان موزه موقت مردم شناسى و باستان شناسى لرستان استفاده مى شود.
* بخش هاى موزه
موز ه اى كه هم اكنون پذيراى بازديدكنندگان و علاقه مندان است با مجموعه اى اشياى مربوط به زندگى بومى مردم لرستان كه در ساليان متمادى از مناطق روستايى، عشايرى و شهرى گردآورى شده اند، همراه با چيدمانى متناسب با معمارى داخلى بنا در ۱۲ بخش به نمايش گذارده شده است.
* بخش نخست، تولد، باورها و اعتقادات
اين بخش با ويترين هاى مربوط به اشياى تولد، باورها و اعتقادات آغاز مى شود.
اشيايى با باورهاى كهن نظير، گژك (مهره)، آويزه هاى اسفن (اسپند)، سركبك، چراغ گرد سوز، لمپا، چراغ پيه سوز و ... . ويترين ديگر مربوط به اين بخش، اشياى مربوط به كتابت است كه عبارتند از : عقدنامه قديمى، اسناد مالكيت، قلمدان، قلم نى ، جوهردان، كتاب هاى قديمى شيرين و فرهاد، هزار و يك شب، شاهنامه، حيات المتقين و ... .
ويترين تعزيه با مجموعه اى از اشياى مربوط به شبيه خوانى مانند كلاه خود، تن پوش ، زره، سپر، شمشير، نسخ خطى شبيه خوانى و ... .
ويترين پوشاك سنتى مردان و زنان با مجموعه اى از انواع سرپوش و تن پوش هاى زنانه و مردانه مانند گت، گل ونى، مى نا، لچك، كلاه نمدى، شال، ستره، چوغا، كلنجه، سردارى، جليقه و زيورآلات در اين بخش قرار گرفته اند.
در قسمت انتهايى فضاهاى جانبى اين بخش، صحنه هايى از فعاليت زن و مرد كولى (خراط)، كشاورزان و مرد آهنگر به نمايش گذارده شده است.
* صحنه كولى ها
زن و مرد كولى (خراط) در حال تهيه ابزار و وسايل كشاورزى نظير: شن (آشير)، كم (نوعى الك، غربال)
* صحنه كشاورزى
مرد كشاورز با گاوآهنى (دار و برگ) در حين شخم زدن زمين است و در گوشه ديگر آن مرد كشاورز سوار بر خرمن كوب سنتى در حال كوبيدن خرمن گندم ديده مى شود.
* صحنه مرد آهنگر
دركنار كوره اى قديمى چهره مردآهنگر، در حالى كه پتك بر سندان مى كوبد در ميان مجموعه اى از دست ساخته هاى خود مانند، ابزار و يراق درهاى قديمى، لگام و ركاب اسب، انواع كركيت (دفتين) جلوه اى ديگر به اين مجموعه بخشيده است.
در قسمت ديگر اين بخش عكس هايى از طبيعت و زندگى بومى مردم لرستان به نمايش گذاشته شده است. آبشارها، سراب ها، چهره هاى بومى، كشاورزى سنتى، صنايع دستى و دامدارى.
* بخش دوم : مراسم عروسى
همراه با نواى شورانگيز ساز و دهل كه در اين سالن به گوش مى رسد، صحنه هايى از مراسم عروسى بومى به نمايش گذارده شده است.
در اين قسمت، عكس هايى مربوط به سران طوايف لر در دوره قاجار به نمايش گذاشته شده است. اين عكس ها از سوى عكاسان دارالخلافه قاجار در سال هاى ۱۹ - ۱۳۱۸ هجرى قمرى، هنگامى كه مسعود ميرزا حاكم لرستان را همراهى مى كرده، گرفته شده است. نگاتيوهاى اين تصاوير هم اكنون در آلبوم خانه سلطنتى كاخ موزه گلستان نگهدارى مى شود.
* بخش سوم: مشاغل سنتى
مجموعه اشيا و صحنه هاى فعاليت حرفه اى، جلوه اى از فناورى هاى سنتى مردم لرستان را به نمايش گذارده است. در زير طاق نماهاى اين سالن كه يكى از وسيع ترين فضاهاى داخلى قلعه است، مجموعه اى از ظروف فلزى مخصوص پذيرايى از ميهمانان، ابزار و يراق سواركارى، جنگ افزارهاى بومى و صحنه هايى از پيكره پيشه وران سنتى نظير: مرد سراج در حال تهيه وسايل سواركارى، مرد ورشوساز در حال چكش كارى ظروف ورشو، مرد خراط در حال درست كردن وسايل چوبى و كار با گيره خراطى ديده مى شود.
* بخش چهارم: مراسم سوگوارى
در لرستان سوگ و سوگوارى را به گويش لرى پرس pors و در گويش لكى پرس pers مى گويند. اجراى سنتى اين مراسم گوشه هايى از شاهنامه را تداعى مى كند. در اين سالن همراه با نواى چمرى ساز و دهل طنين غمگنانه مويه ها، صحنه هايى از اين مراسم به نمايش گذارده شده است.
مراسم سوگوارى ايام محرم خرم آباد از جمله موضوعاتى است كه در اين سالن ديده مى شود.
* بخش پنجم: سنگ گورها
در گورستان هاى قديمى لرستان با تأثير از تنوع فرهنگ بومى سنگ گورهاى گوناگونى قابل مشاهده است كه قديمى ترين آنها مربوط به دوره سلجوقيان بوده است. ابعاد شكل و نوع نقوش اين سنگ گورها متناسب با موقعيت اجتماعى افراد بوده است و
سنگ گور مردان و زنان نيز متفاوت است. نقوش مربوط به مردان عبارت است از مرد شكارچى و جنگاور درحال تيراندازى و تاختن با اسب و... و نقوش مربوط به زنان عبارت است دار قاليبافى، آينه، شانه، پرنده و... .
* بخش ششم: سالن نمايش
در اين سالن با ايجاد امكانات صوتى و تصويرى، فرصتى فراهم شده است تا بازديدكنندگان بتوانند با جلوه هايى ديگر از فرهنگ و تاريخ لرستان آشنا شوند.
* بخش هفتم: نخ ريسى
نخ ريسى (موتابى) يكى از صنايع قديمى لرستان است كه اكنون به ۲ شيوه تداوم دارد، توليد نخ با استفاده از دوك كه بيشتر زنان عشاير براى بافت سياه چادر و چيت با بهره گيرى از موى بز انجام مى دهند و ديگرى توليد نخ با استفاده از چرخ كه از سوى استادكارانى در بازار قديمى بروجرد صورت مى پذيرد صحنه هايى از اين ۲ شيوه در اين بخش قابل مشاهده است.
* بخش هشتم: دست بافته هاى بومى
مجموعه صحنه هاى زنان بافنده لر و نمونه هاى به نمايش گذارده شده نشانگر نقش مؤثر زنان عشاير و روستايى در خلق اين آثار است. از نقش ساده يك سياه چادر تا نقوش درهم تنيده يك گبه گستره اى از رنگ، نقش، فنون زندگى را به نمايش گذارده است.
گبه (قالى)، لى (گليم)، دوار (سياه چادر)، ماشته (جاجيم)، هوراسبو (خورجين اسب)، خوآدو (نمكدان)، چيت (چيغ) و... از جمله دست بافته هايى است كه نمونه هايى از آنها همراه با كارگاه هاى واقعى و پيكره هاى انسانى بافندگان آنها در اين سالن در معرض ديد علاقه مندان قرار گرفته است.
* بخش نهم: مسكن عشاير
در گوشه اى از سالن نمونه اى از يك سياه چادر منطقه هوميان كوهدشت در مقياس ۱/۶ با تمامى جزييات، ابزار و وسايل زندگى عشاير برپا شده است. در قسمت ديگر آن همراه با آواى مشك زنى پيكره هايى از زنان عشاير و روستايى كه نقش بسزايى در زندگى به عهده دارند، درحال انجام فعاليت هاى روزمره زندگى مانند: مشك زنى، تهيه دوغ، كره، سبدبافى، تهيه خوراك و بچه دارى ديده مى شود.
* بخش دهم: موسيقى لرستان
به گواه اشياى مكشوفه مفرغى لرستان و آواهاى به يادگار مانده و رقص هاى بومى كه هنوز هم در ميان مردم اجرا مى شود، موسيقى لرستان يكى از گنجينه هاى كهن موسيقى اقوام ايرانى است. در اين بخش انواع سازهاى بومى لرستان نظير سرنا، دهل، كرنا، كمانچه، تنبك و... به نمايش گذاشته شده است. در ميان همين مجموعه تصاوير و پيكره ها از استادان معاصر موسيقى لرستان نظير: شاه ميرزا مرادى،
سرنا نواز شهير لرستانى كه از سوى جشنواره آوينيون فرانسه لقب مرواريد اقيانوس را گرفت، زنده ياد عليرضا حسين خانى (كمانچه نواز)، نجف على ميرزايى (تنبورنواز)، همت على سالم (كمانچه نواز و ترانه سرا)، پيرولى كريمى (كمانچه نواز) و... توجه هر بيننده اى را به خود جلب مى كند. بازديدكنندگان مى توانند براى آشنايى بيشتر با موسيقى لرستان از سيستم هاى صوتى و تصويرى موجود در اين بخش بهره جويند.
* بخش يازدهم: شكار
در گذشته، شكار و شكارگرى يكى از شيوه هاى معيشت در جوامع ايلى بوده است. در اين قسمت نمونه اى از شكار كبك كه به وسيله پرده رنگين از سوى شكارچى براى فريب دادن كبك ها در فصل زمستان به كار برده مى شد در معرض ديد علاقه مندان قرار گرفته است.
* بخش دوازدهم: تهيه نان
تهيه نان كه يكى از نيازهاى حياتى بشر است در فرهنگ بومى مردم لرستان تا پيش از دست يابى به تكنولوژى جديد از تنوع بسيارى برخوردار بوده است. در اين بخش نمونه هايى از فناورى هاى تهيه نان مانند آسياب آبى، آسياب دستى، شيوه هاى پخت نان به همراه ظروف مربوط به نگهدارى غلات و پخت نان در معرض ديد عموم قرار گرفته است.
نويسنده: آذر شهبازى
كلمه موزه، ريشه يونانى دارد و يكى از معانى آن مجلس يا محفل است. موزه ها در افسانه هاى يونانى ۹ الهه هستند كه همگى دختران زئوس يا خداى خدايان محسوب شده و منبع الهام شاعران، هنرمندان، موسيقى دان ها، فلاسفه و دانشمندان به شمار مى آمدند.
در يونان باستان معابدى به نام موزئون (Mouseion) براى پرستش اين الهه ها وجود داشته كه بعدها محلى براى نگهدارى هداياى ارزشمندى شد كه به آنها تقديم مى شده است. اما موزه ها و مجموعه ها به سبك امروزى در دوران رنسانس به وجود آمدند و مثل بسيارى از پديده هاى مدرن ديگر، موزه نيز سوغاتى از فرنگ براى ما بود. سوغاتى كه نخستين بار به دربار پادشاهان قاجار راه يافت و بعدها عمومى شد.
موزه را مى توان محل نگهدارى آثار گذشتگان و نمايش و انتقال آنها به آيندگان، شناخت و نمايش سهم اقوام و ملل در فرهنگ و تمدن جهانى، ايجاد و تقويت تفاهم ميان ملل و اقوام، جلوگيرى از انهدام فرهنگ بومى و ايجاد مانع در برابر فرهنگ هاى سرگردان و نامأنوس و نيز به نمايش گذاشتن نشانه هاى فرهنگى يا طبيعى به منظور آموزش، پژوهش و ارزش دادن به اين مجموعه ها و لذت بردن از آنها دانست.
* موقعيت و پيشينه موزه لرستان
موزه مردم شناسى لرستان به عنوان يكى از غنى ترين موزه هاى مردم شناسى كشور در صحن دوم قلعه فلك الافلاك در مركز شهر خرم آباد قرار دارد. اين موزه پس از نخستين موزه مردم شناسى لرستان كه در سال هاى ۶۳ - ۱۳۵۴ به همت مركز مردم شناسى ايران و اداره فرهنگ و هنر وقت لرستان باعنوان «موزه مردم شناسى منطقه اى لرستان» در قلعه فلك الافلاك برپا بود، دومين موزه مردم شناسى است كه در ۲۸ ارديبهشت سال ۱۳۸۱ در همين مكان گشايش و در سال هاى ۸۴ - ۸۳ نيز بخش هاى موسيقى و نان به آن اضافه شد.
طراحى و اجراى موزه از سوى مهندس بهنام سيف الهى و عليرضا فرزين انجام شده است. پيكره هاى قرار گرفته در صحن ها با ابتكار ناصر هوشمند وزيرى، استاد برجسته مجسمه سازى كشور شاخته شد و اجراى ماكت ها و گردآورى برخى از اشياى آن را استاد محمد حسين آزاد بخت و آقاى حشمت آزادبخت انجام داده اند.
ساختمان موزه بخشى از قلعه فلك الافلاك است. اين قلعه با ۵ هزار و ۳۰۰ متر مربع مساحت، ۲ صحن، ۸ برج، ۳۰۰ جان پناه و چاهى به عمق ۴۰ متر در مركز شهر خرم آباد بر بالاى تپه اى باستانى واقع شده است. ساخت نخستين اين بناى شكوهمند تاريخى را به زمان شاپور اول ساسانى نسبت مى دهند. اين بنا در سال ۱۳۴۹ به عنوان يك اثر نفيس فرهنگى، تاريخى به شماره ۸۸۳ در فهرست آثار ملى كشور به ثبت رسيد و درحال حاضر از اين مكان به عنوان موزه موقت مردم شناسى و باستان شناسى لرستان استفاده مى شود.
* بخش هاى موزه
موز ه اى كه هم اكنون پذيراى بازديدكنندگان و علاقه مندان است با مجموعه اى اشياى مربوط به زندگى بومى مردم لرستان كه در ساليان متمادى از مناطق روستايى، عشايرى و شهرى گردآورى شده اند، همراه با چيدمانى متناسب با معمارى داخلى بنا در ۱۲ بخش به نمايش گذارده شده است.
* بخش نخست، تولد، باورها و اعتقادات
اين بخش با ويترين هاى مربوط به اشياى تولد، باورها و اعتقادات آغاز مى شود.
اشيايى با باورهاى كهن نظير، گژك (مهره)، آويزه هاى اسفن (اسپند)، سركبك، چراغ گرد سوز، لمپا، چراغ پيه سوز و ... . ويترين ديگر مربوط به اين بخش، اشياى مربوط به كتابت است كه عبارتند از : عقدنامه قديمى، اسناد مالكيت، قلمدان، قلم نى ، جوهردان، كتاب هاى قديمى شيرين و فرهاد، هزار و يك شب، شاهنامه، حيات المتقين و ... .
ويترين تعزيه با مجموعه اى از اشياى مربوط به شبيه خوانى مانند كلاه خود، تن پوش ، زره، سپر، شمشير، نسخ خطى شبيه خوانى و ... .
ويترين پوشاك سنتى مردان و زنان با مجموعه اى از انواع سرپوش و تن پوش هاى زنانه و مردانه مانند گت، گل ونى، مى نا، لچك، كلاه نمدى، شال، ستره، چوغا، كلنجه، سردارى، جليقه و زيورآلات در اين بخش قرار گرفته اند.
در قسمت انتهايى فضاهاى جانبى اين بخش، صحنه هايى از فعاليت زن و مرد كولى (خراط)، كشاورزان و مرد آهنگر به نمايش گذارده شده است.
* صحنه كولى ها
زن و مرد كولى (خراط) در حال تهيه ابزار و وسايل كشاورزى نظير: شن (آشير)، كم (نوعى الك، غربال)
* صحنه كشاورزى
مرد كشاورز با گاوآهنى (دار و برگ) در حين شخم زدن زمين است و در گوشه ديگر آن مرد كشاورز سوار بر خرمن كوب سنتى در حال كوبيدن خرمن گندم ديده مى شود.
* صحنه مرد آهنگر
دركنار كوره اى قديمى چهره مردآهنگر، در حالى كه پتك بر سندان مى كوبد در ميان مجموعه اى از دست ساخته هاى خود مانند، ابزار و يراق درهاى قديمى، لگام و ركاب اسب، انواع كركيت (دفتين) جلوه اى ديگر به اين مجموعه بخشيده است.
در قسمت ديگر اين بخش عكس هايى از طبيعت و زندگى بومى مردم لرستان به نمايش گذاشته شده است. آبشارها، سراب ها، چهره هاى بومى، كشاورزى سنتى، صنايع دستى و دامدارى.
* بخش دوم : مراسم عروسى
همراه با نواى شورانگيز ساز و دهل كه در اين سالن به گوش مى رسد، صحنه هايى از مراسم عروسى بومى به نمايش گذارده شده است.
در اين قسمت، عكس هايى مربوط به سران طوايف لر در دوره قاجار به نمايش گذاشته شده است. اين عكس ها از سوى عكاسان دارالخلافه قاجار در سال هاى ۱۹ - ۱۳۱۸ هجرى قمرى، هنگامى كه مسعود ميرزا حاكم لرستان را همراهى مى كرده، گرفته شده است. نگاتيوهاى اين تصاوير هم اكنون در آلبوم خانه سلطنتى كاخ موزه گلستان نگهدارى مى شود.
* بخش سوم: مشاغل سنتى
مجموعه اشيا و صحنه هاى فعاليت حرفه اى، جلوه اى از فناورى هاى سنتى مردم لرستان را به نمايش گذارده است. در زير طاق نماهاى اين سالن كه يكى از وسيع ترين فضاهاى داخلى قلعه است، مجموعه اى از ظروف فلزى مخصوص پذيرايى از ميهمانان، ابزار و يراق سواركارى، جنگ افزارهاى بومى و صحنه هايى از پيكره پيشه وران سنتى نظير: مرد سراج در حال تهيه وسايل سواركارى، مرد ورشوساز در حال چكش كارى ظروف ورشو، مرد خراط در حال درست كردن وسايل چوبى و كار با گيره خراطى ديده مى شود.
* بخش چهارم: مراسم سوگوارى
در لرستان سوگ و سوگوارى را به گويش لرى پرس pors و در گويش لكى پرس pers مى گويند. اجراى سنتى اين مراسم گوشه هايى از شاهنامه را تداعى مى كند. در اين سالن همراه با نواى چمرى ساز و دهل طنين غمگنانه مويه ها، صحنه هايى از اين مراسم به نمايش گذارده شده است.
مراسم سوگوارى ايام محرم خرم آباد از جمله موضوعاتى است كه در اين سالن ديده مى شود.
* بخش پنجم: سنگ گورها
در گورستان هاى قديمى لرستان با تأثير از تنوع فرهنگ بومى سنگ گورهاى گوناگونى قابل مشاهده است كه قديمى ترين آنها مربوط به دوره سلجوقيان بوده است. ابعاد شكل و نوع نقوش اين سنگ گورها متناسب با موقعيت اجتماعى افراد بوده است و
سنگ گور مردان و زنان نيز متفاوت است. نقوش مربوط به مردان عبارت است از مرد شكارچى و جنگاور درحال تيراندازى و تاختن با اسب و... و نقوش مربوط به زنان عبارت است دار قاليبافى، آينه، شانه، پرنده و... .
* بخش ششم: سالن نمايش
در اين سالن با ايجاد امكانات صوتى و تصويرى، فرصتى فراهم شده است تا بازديدكنندگان بتوانند با جلوه هايى ديگر از فرهنگ و تاريخ لرستان آشنا شوند.
* بخش هفتم: نخ ريسى
نخ ريسى (موتابى) يكى از صنايع قديمى لرستان است كه اكنون به ۲ شيوه تداوم دارد، توليد نخ با استفاده از دوك كه بيشتر زنان عشاير براى بافت سياه چادر و چيت با بهره گيرى از موى بز انجام مى دهند و ديگرى توليد نخ با استفاده از چرخ كه از سوى استادكارانى در بازار قديمى بروجرد صورت مى پذيرد صحنه هايى از اين ۲ شيوه در اين بخش قابل مشاهده است.
* بخش هشتم: دست بافته هاى بومى
مجموعه صحنه هاى زنان بافنده لر و نمونه هاى به نمايش گذارده شده نشانگر نقش مؤثر زنان عشاير و روستايى در خلق اين آثار است. از نقش ساده يك سياه چادر تا نقوش درهم تنيده يك گبه گستره اى از رنگ، نقش، فنون زندگى را به نمايش گذارده است.
گبه (قالى)، لى (گليم)، دوار (سياه چادر)، ماشته (جاجيم)، هوراسبو (خورجين اسب)، خوآدو (نمكدان)، چيت (چيغ) و... از جمله دست بافته هايى است كه نمونه هايى از آنها همراه با كارگاه هاى واقعى و پيكره هاى انسانى بافندگان آنها در اين سالن در معرض ديد علاقه مندان قرار گرفته است.
* بخش نهم: مسكن عشاير
در گوشه اى از سالن نمونه اى از يك سياه چادر منطقه هوميان كوهدشت در مقياس ۱/۶ با تمامى جزييات، ابزار و وسايل زندگى عشاير برپا شده است. در قسمت ديگر آن همراه با آواى مشك زنى پيكره هايى از زنان عشاير و روستايى كه نقش بسزايى در زندگى به عهده دارند، درحال انجام فعاليت هاى روزمره زندگى مانند: مشك زنى، تهيه دوغ، كره، سبدبافى، تهيه خوراك و بچه دارى ديده مى شود.
* بخش دهم: موسيقى لرستان
به گواه اشياى مكشوفه مفرغى لرستان و آواهاى به يادگار مانده و رقص هاى بومى كه هنوز هم در ميان مردم اجرا مى شود، موسيقى لرستان يكى از گنجينه هاى كهن موسيقى اقوام ايرانى است. در اين بخش انواع سازهاى بومى لرستان نظير سرنا، دهل، كرنا، كمانچه، تنبك و... به نمايش گذاشته شده است. در ميان همين مجموعه تصاوير و پيكره ها از استادان معاصر موسيقى لرستان نظير: شاه ميرزا مرادى،
سرنا نواز شهير لرستانى كه از سوى جشنواره آوينيون فرانسه لقب مرواريد اقيانوس را گرفت، زنده ياد عليرضا حسين خانى (كمانچه نواز)، نجف على ميرزايى (تنبورنواز)، همت على سالم (كمانچه نواز و ترانه سرا)، پيرولى كريمى (كمانچه نواز) و... توجه هر بيننده اى را به خود جلب مى كند. بازديدكنندگان مى توانند براى آشنايى بيشتر با موسيقى لرستان از سيستم هاى صوتى و تصويرى موجود در اين بخش بهره جويند.
* بخش يازدهم: شكار
در گذشته، شكار و شكارگرى يكى از شيوه هاى معيشت در جوامع ايلى بوده است. در اين قسمت نمونه اى از شكار كبك كه به وسيله پرده رنگين از سوى شكارچى براى فريب دادن كبك ها در فصل زمستان به كار برده مى شد در معرض ديد علاقه مندان قرار گرفته است.
* بخش دوازدهم: تهيه نان
تهيه نان كه يكى از نيازهاى حياتى بشر است در فرهنگ بومى مردم لرستان تا پيش از دست يابى به تكنولوژى جديد از تنوع بسيارى برخوردار بوده است. در اين بخش نمونه هايى از فناورى هاى تهيه نان مانند آسياب آبى، آسياب دستى، شيوه هاى پخت نان به همراه ظروف مربوط به نگهدارى غلات و پخت نان در معرض ديد عموم قرار گرفته است.
+ نوشته شده در چهارشنبه دوازدهم تیر ۱۳۸۷ ساعت 21:46 توسط آزادي
|