لری، فرهنگی ناشناخته

هرچند که آداب و رسوم ، هنر، لباس و سایر خصایص فرهنگ قومی ، می توانند قسمتی از مشخصه های هویت یک ملت باشند را حفظ کنند، اما این زبان است که زمینه ساز حفظ و تداوم یا حتی ایجاد ملتی باشد.

اگر امروز معدود اندیشمندان و لُرپژوهان در پی رهیافتی به ماهیتی ساختاری جامعه لُر و خصایص  فرهنگی گذشته و امروز آن هستند، باید برای دستیابی به مطالبی اندک در لابلای کتابها و جزوات سیاحان و مستشاران غربی به کنکاش بپردازند و در صدد جمع آوری و شناخت هویت لر ها اقدام نمایند.

گذشتگان ملت لر، همیشه سعی در حفظ روایات و داستان ها ، وقایع و رویدادهای سرزمینی و قبیله ای خود به شکل سینه به سینه بوده اند، اما بدلیل عدم وجود نگارش در سده های گذشته ، تاریخ، اندیشه و هویت این مردم در گرته ای از غبار پوشیده شده و فقط با ژرف نگری و تحمل و تعمق در نوشته های پراکنده دیگران می توان دریچه ای برآن گشود. اگر امروزه به دلیل عدم آگاهی از همبستگی فرهنگی و ملی لرها می بایست در مناطق مختلف آن به دنبال تشابهات زبانی و قومی باشیم فقط به خاطر فقر فرهنگ غیر مکتوب ماست. در این مورد میتوان بر جمله ی «لرد کروزن» استناد کرد که:

« لُـرها معمای تاریخند!»

ضعف در نگارش فرهنگ ملی ما براستی ضعف در نگارش فرهنگ سیاسی ، اقتصادی، اجتماعی، هنری و غیره ی این ملت است ؛ پس برماست که در مکتوب نمودن فرهنگ خود بکوشیم. مکتوب نمودن فرهنگ لری قطعاً منجر به توسعه و پیشرفت هنر، ادبیات، مسائل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و در یک کلام باور کردن اندیشه ی جمعی لرهاست. و چون لرستان تنها یک استان نیست بارور نمودن اندیشه ی جمعی بارور نمودن اندیشه ی یک ملت است؛ ملتی به نام لُر